par la pluie

w przemokniętych butach
możesz stać
i uwierz, nikt
ale to nikt nie zauważy

kto by Ci patrzył poniżej
Twej osobistej dumy
ukrytej ponad czołem
wysoko wpatrzonej
w niebo
gdzie tylko ptaki
w swojej próżności
unoszą się

ich puste kości
i ptasie móżdżki
lekkością
i otłuszczonymi piórami
ignorujące
ciężar kałuży

w której utknąwszy
jak w betonowym
jeziorze,
stoisz czekając

czekasz tak
stojąc
a między palcami
cichutko chlupocze
deszcz

tylko Twój
i tylko Tobie
na kaloryferze
będzie wysychał
kałużąc się pod nim
jak Ty pod kocem
zziębnięty

w przemokniętych oczach
deszczysz
chlupoczesz
i brodzisz
we snach