Poddaję się

Zdarłam buty, pogrzebałam nadzieje,
usypałam mały kopczyk w ogrodzie.
Świat jak zawsze złośliwie się śmieje
i rysuje palcem kółka na wodzie.

Rykoszetem się boleśnie odbijam
od kamieni, co ranią mi nogi.
Już wystarczy. W ciasny kłębek się zwijam.
Ktoś na głucho pozamykał mi drogi.

Chciałam sięgać po gwiazdy (ironio!),
Tak wierzyłam, że "chcieć"- znaczy: "mogę",
parłam wprost i z nadzieją spokojną
omijałam zasieki i kłody.

Lecz cel jakby ktoś palcem oddalał
i poddawał mnie próbom wciąż nowym.

Już poddaję się, wzrok się dopala.
Świat wciąż czarny, a miał być różowy...

RC 2.11.2011