...

Dobrze by w tej chwili
Któreś z nas spostrzegło
Że już nie wraca do nas
I tyle czasu zbiegło

Na ten wierny pejzaż
Przykryty przesłaniami
Zrysowany dla nas
Co pozostaje z nami

Kruchy sentyment
Co warto zapamiętać
Że pozostaje z nami
Z nadziei myśl nie tknięta

Pobladłe lica
Z ubytku ciepłych wrażeń
Na smukłych czasu niciach
Buduje się sieć zdarzeń

Wchłonięty w przesmyk świata
Z pozoru się wyłania
Na smukłych czasu skrzypkach
Los co jest do oddania

Na strunach niepamięci
Się w ciszy łza rozwiodła
Że nieruchomy smyczek
Się wszystkim dźwiękom podda

Na nucie dla spokoju
Się w pięciolinie zbiera
I w kluczu wiolinowym
Na koniec sam umiera