Meandry czasu

psy jak zawsze ujadają
karawana na przód kroczy
słońce księżycowi nigdy
nie zdoła spojrzy w oczy
jesień, jak co roku
liście w kałużach topi

dawnymi obrazami
wciąż się ubogacam
na czerwonym świetle
kolejne progi przekraczam
do starych historii
zdaję się powracać
w zapomnianych zdaniach
czasem się poplącze

i tylko jej obraz
lekko już zwietrzały
w mej karcie pamięci
zawsze pozostaje
jak w studnie
rzucony
milczący kamień