królowa śniegu spod hali targowej.

niebo jest gładkie jak prześcieradło.
wyprane w bardzo zwykłym proszku.

ale źle odwirowane, bo białe kryształki sypią mi się na głowę.

trochę wpadło mi do oka.
tylko nie mogę sobie przypomnieć jak to było u andersena.

dopiero po wnikliwym riserczu wiem.

że dalej serce zamienia się w lód w wyniku ukłucia.
że dalej wieczność układa się ze szkła.