Przenikanie światów

Na szarym obrusie ziemi
samotne znicze płoną
stare uliczne bruki milczą
stłoczone obrazy
przeszły na drugą stronę
opasany szarfą zadumy
w pochodzie wspomnień brodzę

Daremnie czynione zaloty
prawd istnienie nie posiądą
obciążony kamieniem niemocy
wnikamy w siebie głębiej i głębiej
dotykając niepojętych granic
pomiędzy niebem a ziemią

Czerń obecna jest wszędzie
papierowe twarze starych pomników
pozostają w milczeniu

Kiedy powietrze za parkanem
innego świata
oddycha chaotycznym zgiełkiem
gdzie wiecznie trwa dziś