o miłości inaczej

kocham polskę
kobiecość wdzięk i zapach
zmarzniętą w zimie
spoconą w środku lata

w wiejskiej kiecy
pasącą w polu krowy
gdzie łąki lasy
i strzechą kryte domy

kusą mini
zakryte nogi w szpikach
w wysokich blokach
jadącą w ciasnych windach

schorowaną
w dreszczach bólu omdleniach
gdy rany krwawią
i znikąd pocieszenia

uśmiechniętą
z włosem wiatrem rozwianym
w jej całym pięknie
tutaj nie opisanym

poniżaną
nie zasługuje na to
więc jej daruję
naręcze polnych kwiatów

iw, 14.09.12