Sztolnia

Irenie Jarockiej w dniu Urodzin



Gdy spada gwiazda miasto zamiera
Dreszcz spełniającego życzenia
Zaciera ślad smugi stygnącej na niebie

Pamięć chwili już masz ją na własność
Drętwieją zaciśnięte palce

Samochód dziecko ogród
Wypełniają przestrzeń jeszcze jałową
A tak oswojoną

Na swoje miejsce oddelegowała posłańca
Gasząc okno w odległej konstelacji domów
Świadoma dojrzałość nie zebrała plonu
Odpływając piosenką z urwanym refrenem

Zimowe popołudnie ścinało "12 łez"
Zatrzymanych w maratonie ciszy

Spotkamy się niedługo poprowadzi pielgrzyma
Blask uwięziony w sztolni zmroku