Grymas

To miał być uśmiech
tylko ugrzązł gdzieś
między emocją a pamięcią.
Zabrakło mu wsparcia.
Mgliste oczy nie zdążyły
...zaiskrzyć wyrazem.
Złośliwa chwila umknęła
a grymas trwa uparcie.
Może wróci jeszcze
zagubiona sentencja...
Może uda się tym razem?
Próżne nadzieje.
W świadomości pustka.
Został tylko niesmak...
Coś nie wyszło.
Coś ze sobą koliduje.
Ten grymas tego obrazem.
Niechby wszystko przepadło
co harmonię psuje...
Niechby wymazała się do reszty
pamięć postrzępionego jestestwa.
Niechby się wytarło cierpienie.
Po co podświadomość
sercu funduje takie gesty.