marsz na orientację

od chwili wejścia
na błędną drogę
spłynęło kilkanaście zim polami
ślepa miłość omamiła
straciłam tyle widoków
otwartych na podziw

czerwony szlak
uchylił całą prawdę o tobie
zasadziłam wierzby-
wchłonęły wilgoć
czas osuszył źrenice

dziś cicha zlękniona samotna
opuszki palców przykładam
do skrzypiec
kształt linii papilarnych
rozpoznaje struna
zostanę tu
na cztery pory roku