Nijaka

Gubię się w lesie
pełnych jagód i żurawiny
chodzę samotnie głodna
nie mam już rozumu
po co mi on jak
nie wiem do czego służy

Nie mam już serca
czucie straciłam
nie jestem poetką
od czasu do czasu
coś napiszę z sensem
czymś się zachwycę

Wrzosowiska w pąkach
dęby żołędziami oblepione
orzechy z leszczyny spadają
żółto kwietna łąka koi ból
bocian się kręci niemrawy
mrówki rozszalałe gryzą

Nie mam już duszy
radość utraciłam
nie ma mnie a jednak
od czasu do czasu
pojawiam się z sensem
czymś się zajmę