Ławka w parku

Ławka w parku

Samotna ławka i ona
Też sama
Siedzi i patrzy śledząc przechodniów
Czeka
Czy kiedyś ta jedyna
Miłość przyjdzie
Przysiądzie się i powie słowa
Takie zwykłe
Płynące z głębi serca
Ona przychodzi, co dzień
Siada i czeka
W deszczu i w słońcu
Wzrok wytęskniony
Jednak jest w nim nadzieja
Nie wie jednak, kiedy się to stanie
Czasem wróży jak dziecko
Obrywając płatki kwiatu


W.A.B