Niepogoda

Nostalgia dni deszczowych
w spacer bez parasola wpleciona.
Zmywa struga spływająca z włosów
trud życia osiadły na ramionach.

W kroplach deszczu ukryte łzy
wtapiają się w tło jak kameleon.
W wiatr wetknięte niewyśnione sny.
W kałuży zmyte wątpliwości się mienią.

Rozmazana bezradność spływa
mozaiką szarych barw z twarzy.
Jak zieleń rosą-odświeżone
oblicze-nową siłę ukarze.

A gdy już słońce osuszy
oczyszczony deszczem los,
promienie na zapas zostawi duszy,
by odeprzeć nowy losu cios.