Bufetowe wyznania

Co dla pana panie, jak panu tam?
Marnie jakoś pan dzisiaj wyglądasz
– problemy, a kto ich nie ma!
Rozumiem jak zawsze dwa z wkładką
i rachunek.

Powiadasz pan świat jest podły?
Podła to może być pogoda, albo sąsiad,
co, narobił panu na wycieraczkę.
A świat kochany jest piękny i ciekawy!
Dasz pan wiarę,
że, na południu kwitną już kwiaty!

Zaś człowiek niby człowiekowi bratem
a jednak wilkiem.
Wiesz pan kiedyś pogryzł mnie pies,
wzięłam surowice i po strachu.
Dawno temu zdradził mnie ktoś bliski,
wie pan, taka miłość po grób.
I ból wciąż pozostaje,
a przemierzyłam już szmat czasu.

A świat jest piękny i niezmienny,
tylko my zaczynamy utykać!
Zwykły problem wędrowca.

Przykro mi kochany panie
za chwilę zamykam.