Χαμένος Στους Ορίζοντες

Απομακρύνομαι αφήνωντας κι αυτό το καλοκαίρι να χαθει,
μάλλον άγνωστη έννοια είναι για μένα η χαρά,
οι έρωτες,η γαλήνη,τα νησιά,
ο ταξιδιάρικος ήχος τον κυμάτων.
Απομακρύνομαι σε μέρος σκιερό,
αντέχω πλέον τούτη την τσιμεντένια κόλαση με δυσκολία
ενώ το μέλλον ξεδιπλώνεται μπροστά μου άγχρωμο,
αναπάντεχο,κι εγώ συμμαχώ για άλλη μια φορά με την
μαγεύτικη ατέλειωτη πορεία των οριζόντων,
βλαστημώ τους μίζερους αυτούς καιρούς που φορτώθηκαν
και στην δική μου πλάτη,
οδηγώντας με όπως όλους μας στο χείλος του γκρεμού.

Μα αυτή η υπέροχη θέα με σκλαβώνει!Ετούτη η άβυσσος
είναι ίσως ένας περίφημος καλοκαιρινός προορισμός
για ένα παράξενο σκύλο σαν του λογου μου
αν και προτίμησα ν'αποσυρθώ στη λήθη
μιας κι έτσι μονάχα ξεχνώ τα ξεθωριασμένα όνειρά μου,
όσα έφτυσα εκεί χάμω ένα βράδι που όλα τέλειωναν ή όσα περιμάζεψα ένα πρωί που όλα άρχιζαν ξανά....
Ύπηρξα ανέκαθεν επαίτης του ονείρου μου καθώς και όλων
μου των επιθυμιών,αυτών που άλλωτε εκπληρώθηκαν για λίγο αλλά και όσων δεν θα εκπληρωθούν ποτέ.

Τιμωρήθηκα για το αυθάδικο προκλητικό εφηβικό μου στόμα
ενώ κατα καιρούς ένας δυνατός άνεμος με έπαιρνε και με πέταγε απο δώ κι απο κεί,σαν φύλλο ξερό του φθινοπώρου ή σαν τσαλακωμένο ασήμαντο σκουπίδι πεταμένο στην πιο λερή γωνιά ενός άγνωστου εγκληματικού δρόμου.
Όπως και να χεί δεν ημέρεψα ποτέ.Αντίθετα η φωτιά μεσ'στην ψυχή μου φούντωνε όλο και πιο πολύ.
Τώρα φίλοι μου συνηθίζω να καίγομαι χαμογελώντας δυνατά,ρίχνωντας στη φωτιά λίγο λάδι ακόμα.