szybko

rozświetla uśmiechem pochylone miasto
pędząca z wiatrem nadwrażliwość
spocząwszy na ławce pod niebem

spoglądam na jej powieki i słucham
jaki to rytm dziś nadaje wiatr
i czego słucha słońce

a ona patrzy z uśmiechem promiennym
tym wzrokiem za który oddać by mogła
świat cały nie jedna niewiasta stąpająca po ziemi

i cisza...

wstała...

"mam na imię..."
------------------------------------------
amen