MARSZ
Marsz
Maszerują rzędem samotni
Krokiem jednostajnym,
Nie przyspieszonym, nie
Powolnym, lecz miarowym .
Kierują swój wzrok w punkt
Na niebie ,który jest ich talizmanem,
Ucieczką, nadzieją, kompromisem,
A zarazem buntem na piętno.
Pietno jak tatuaż wryte w umysł,
Który, się zgubił w uliczce
Jakże krętej, jakże wyboistej,
A zarazem ze światełkiem na końcu.
Pytam dlaczego Ty, w marszu
Samotnych dusz nie widzisz ,
Dłoni , która ciepłem emanuje i jest
jakże blisko ,a jakże daleko i dlaczego?
Dlaczego marsz wielu istot błądzących,
Nie widząc nadziei na dłoń, na jej
Uścisk, na jej ciepło, zagubili się w rytmie
Kroków do nikąd…. do nikąd?
/alboz/
Maszerują rzędem samotni
Krokiem jednostajnym,
Nie przyspieszonym, nie
Powolnym, lecz miarowym .
Kierują swój wzrok w punkt
Na niebie ,który jest ich talizmanem,
Ucieczką, nadzieją, kompromisem,
A zarazem buntem na piętno.
Pietno jak tatuaż wryte w umysł,
Który, się zgubił w uliczce
Jakże krętej, jakże wyboistej,
A zarazem ze światełkiem na końcu.
Pytam dlaczego Ty, w marszu
Samotnych dusz nie widzisz ,
Dłoni , która ciepłem emanuje i jest
jakże blisko ,a jakże daleko i dlaczego?
Dlaczego marsz wielu istot błądzących,
Nie widząc nadziei na dłoń, na jej
Uścisk, na jej ciepło, zagubili się w rytmie
Kroków do nikąd…. do nikąd?
/alboz/
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating
My rating