Dziękuję u mnie słońce

Dziękuję, u mnie słońce,
choć leje jak z fontanny,
lecz serce dość gorące
i uśmiech nienaganny.

Dziękuję, u mnie radość
zaplata życia warkocz,
nutki się śmiechem kładą
tuląc mnie mgłą jak tarczą.

Ujęła mnie własna historia
po same koniuszki neuronów,
los dobrą passą mnie porwał,
nałożył złotą koronę.

Wybieram ścieżki niełatwe,
lub los je za mnie- jak leci,
z lubością życie się gmatwa,
a słońce żółciutko świeci.

Historia mnie własna wynosi
ponad miarowy stukocik, 
potrafię się przygiąć i prosić,
by dać się wystrzelić jak pocisk.

Dziękuję, daję radę,
ćwiczenie czyni mistrza.
Przez życie przebrnę z czadem
zrywając nagród kiście.

Dziękuję. Muślinowym
odartym ze skarg głosem,
vibratem witam nową
pachnącą jutrem rosę.



RC 19.06.2012