Marzenia

jak orzeł
wzlatują ku niebu
wysoko
leżąc na trawie
przyglądam się białym obłokom
różne kształty przybierają
wyobraźnia działa
automatycznie
tak leżeć
obserwować
wymyślać obrazy
zajęcie wręcz fantastyczne
tak można całymi godzinami
leżeć na trawie
bawić się chmurkami
póki cień ich nie osłoni
natura też czasem
prawa do marzeń broni
z niebem nie daje swawolić
ściąga na ziemię myślami
jakby dawała znaki
by zająć się realiami
bo
nie można żyć li tylko
jak we śnie
bo świat umknie spod nóg
i nie nadrobisz traconych chwil
stracisz ich zbyt wiele
przebędziesz wiele mil
by odszukać nadzieję
w skrawkach szczęścia
co kwarcowym kryształkiem
unoszą się na wietrze
z lotnym
czasu piaskiem