Przestrzeń życiowa
rozległa
między płótnem
rozpostartym
na wiatru sztalugach
a nieba pędzlem
świat widziany sercem
i rękoma
drobnymi
smukłymi palcami
które szkłem otoczone
bawią się jego kształtami
oddając jednocześnie
kruchość i potęgę
delikatnych
ostrych
krawędzi
które gdzieś
w głębi duszy
kaleczą nasze
tak piękne i subtelne wnętrze
między płótnem
rozpostartym
na wiatru sztalugach
a nieba pędzlem
świat widziany sercem
i rękoma
drobnymi
smukłymi palcami
które szkłem otoczone
bawią się jego kształtami
oddając jednocześnie
kruchość i potęgę
delikatnych
ostrych
krawędzi
które gdzieś
w głębi duszy
kaleczą nasze
tak piękne i subtelne wnętrze
My rating
My rating
Moja ocena
Bardzo ładny i marzycielski wiersz.My rating
My rating
Dla pierwszej
zwrotki szczególne brawa.My rating
Moja ocena
Pięknie:)My rating
Moja ocena
Cudna przestrzeń Tamarko ! :)My rating
@Isabell
dziękuje:)Moja ocena
... pięknie !