Skąd to się bierze w człowieku...

Czemu człowiek wierzy w coś
co nierealne

czemu wierzy
że tak właśnie musi być

może po to
by poprawić swoją karmę
żeby z głową podniesioną
móc przez życie iść

czemu człowiek
wciąż buduje zamki z piasku
i przygląda się
jak woda niszczy je
czemu wierzy
że świat dobry
kiedy tak naprawdę wokół źle

czemu człowiek
wierzy w świat baśniowych scen
czemu wierzy w królewicza
co księżniczce spędza z oczu sen
przecież życie to jest jawa
to realia nie zabawa

tak naprawdę
to nie wiara
lecz pragnienie

że gdy wierzę
to być może coś tu zmienię

ale wiara w beznadziei
ech ! cóż tu można zmienić…

w beznadziei trudny każdy dzień
bez nadziei znika nawet orła cień
w beznadziei znika wiara
co buduje tuż nad nami
most wiszący
przez pająki ciągle tkany

w beznadziei
świat pogrąża się w ciemności
znika uśmiech
brak radości
w beznadziei
Jasiek gubi złoty róg
my spętane ręce mamy
a na szyi wisi jeno gruby sznur.