ΠΛΑΝΗ

Σκόνη το ισχνό μου δέρμα
Ανακατεμένη με κοκκινόχωμα.
Θρύμματα σαγήνης
Χορεύουν στον άνεμο
Καταλήγουν στις άκρες των ματιών
Σου
Για μια στιγμή σε τυφλώνουν
Αντανακλαστικά σε δακρύζουν
Και έτσι κυλάω σαν λάσπη
Στο μάγουλο σου.
Και εκεί παγώνω
Στους αιώνες
Πήλινο δάκρυ.
Πήλινη ύπαρξη.