popołudnie

zielonooki kot
w futerku pachnącym słońcem
czmychnął w las malw
w pogoni za świerszczem
co na skrzypkach poniósł
skrawki zapachu maciejki

cisza
drzemała wśród traw
gdy wieczór
z koszem melancholii
przysiadł obok mnie
i wplótł mi we włosy
strzępki mgły

chłód
przydreptał za nim
delikatnie
ujął moje stopy
umknęłam spłoszona
za próg domu
nim jego lodowate dłonie
objęły moje serce