Rozmowy na najwyższym szczeblu

Wyważonym, choć lekko podniesionym głosem
prowadzę rozmowy na najwyższym szczeblu.
Słowa wiosenną, lekką bryzą otulone,
w głowie zdanie rosnąc toczy się niejedno.

Pozaplątują się jak co dzień w gęste sieci
słów ciężkie pąki, co zakwitnąć zechcą w słońcu
i zanim ciężar ich na dobre mnie przygniecie,
splatam w warkocze zdań sznureczki bzem pachnące,

Zdecydowaną barwą głosu wydrapuję
z głowy i z serca wątpliwości, które miękną,
słońce przygrzewa, ciepłą wiosnę obiecuje,
a ja w takt wiosny owej myśl wypiętrzam piękną.

Zmieniając raz po raz tonację i mimikę,
okraszam słowa kwiecistością i urodą,
głos się odbija echem, rośnie, prze i bryka
i szkoda tylko, że... rozmawiam sama z sobą...

RC 16.05.2012