Posypią się gwiazdy

Posypią się gwiazdy brokatem błyszczącym.
Szczodrze.
Ostatni raz spojrzysz swym wzrokiem tęskniącym.
I dobrze.
Liście szepną pod nogami pieśń złotą
jesiennie,
sznury ptaków przyozdobią przestrzeń nieba.
Niezmiennie.

Popatrzymy sobie w oczy głęboko
i szczerze.
To, co było wzleci tęczą wysoko.
W to wierzę.
Wszyscy święci się zachwycą nad tak piękną
miłością,
niebo zagrzmi siedmiobarwną piosenką
z radością.

Wzbijesz się jak obłok razem z naszym wielkim
kochaniem,
spojrzenie spod powiek, uścisk ciepłej ręki;
rozstanie.
A gdy święta przyjdą powspominam miło,
zaszlocham
i pomyślę sobie, jak się kiedyś śniło,
że kocham. 

RC 12.12.2011