jesień

ranek
mglistym spojrzeniem
żegnał odchodzące lato

niebo
ubrane w szarości
spadało na ziemię
chłodną mżawką

skulone
ludzkie cienie
przemykały obok
szeleszcząc stopami

gdzieś nad moją głową
przeraźliwie wrzeszczały
oszalałe szpaki

tylko drzewa stały ciche
zamyślone
a ich ciężkie od łez gałęzie
odbite w spękanej szybie
były równie obce w tym świecie
i okaleczone jak ja