Dwie krople deszczu

Dwie krople deszczu , na szybie się spotkały
w myślach , długo na siebie czekały.
Deszcz jesienny, o szyby dzwoni,
menalcholijne melodie, im wystukuje,
i w rytm tej melodi, ich serca, raduje.
Po długim słonecznym czasie, wreszcie się spotkały,
tak długo, na tę chwilę czekały.
I w kroplach deszczu, serca stęsknione są zawarte,
mają gorące serca, dla siebie otwarte.
Chwile te, jak tylko mogli wykorzystywali,
te miłe przeżycia z przeszłości, też z biciem serca wspominali.
Chwile, które na zawsze miłe wpomienia w ich sercach zostawiły.
Te dwie małe kropelki szcześliwe były, że je wspólnie przeżyły .
Choć niebo zapłakane, niektórych smutkiem otacza,
to żadno z serc kropelek deszczu,, nie rozpacza.
Ich szczęście w deszczu się narodziło,
do wielkiej przyjaźni, między nimi doprowadziło.
Przyjaźni, którą do dzisiaj zachowali,
są bardzo, bardzo szcześliwi, że w niej wytrwali.
Nie jedna burza, im w tym przeszkadzała,
ale ich przyjaźń, do dzisiaj przetrwała.
Odrzuciła, wszystkie niepowodzenia i burze,
ich serduszka, było takie małe skromne nieduże.
Nie duże, każde z tych serduszek było,
Cos w wielka gorąca przyjaźn, te dwie krople deszczu połączyło.
Jedna z tych kropelek jestem ja,
ta druga, to ma kochana siostrzyczka Asiaa.

Ela Izabella - Dobra wróżka