I jak to powiedzieć?

Dynda na języku, na samym koniuszku,
uczepione mocno macką tkwi boleśnie, 
wytupawszy w głowie gongiem mroczną dróżkę
chce ujść pełnym głosem, lecz jeszcze za wcześnie.

Czeka na dogodny układ gwiazd w przestworzach,
na pogodę lepszą, bryzy morskiej  smaczek,
na tęczowy nokturn,  przedwieczorną zorzę 
i na to, aż żałość łzy wszystkie wypłacze.

Choć język jak kołek, dreszcz ciałem potrząsa,
niepokój przygniata, a strach w sercu szlocha
muszę zebrać siły , bo czas goniąc trąca;
mam wykrztusić dzisiaj, że cię już nie kocham...

RC 13.12.2011