Δείξε μου πως να αγαπώ

Όταν η μοναξιά είναι η μόνη συντροφιά
τις νύχτες που είναι αδίστακτη η παγωνιά,
κι εκείνη τα βλέφαρα για καληνύχτα φιλάει,
κι εκείνη μόνο πια με φλερτάρει.
Όταν το παρελθόν με κυνηγάει
και σαν δολοφόνος ξαναγυρνάει,
στον τόπο του εγκλήματος για να σκοτώσει
ότι απ’ την μανία του έχει γλιτώσει.

Τότε πώς να μην δακρύζω;
Πώς να μην πονάω;
Καταστρέφω ότι αγγίζω…
Είναι πολλά αυτά που ζητάω;
Λίγη αγάπη μόνο ψάχνω να βρω.
Μια ζεστή αγκαλιά, ένα χάδι τρυφερό.
Είναι πολλά όλα αυτά;
Γι’ αγάπη η καρδιά ξεψυχά…

Άρχισα να πιστεύω πως δεν ξέρω ν’ αγαπώ,
πως δεν αξίζω αυτό το αίσθημα να ζήσω.
Όμως δεν μπορώ άλλο να το περνάω αυτό.
Λίγη ευτυχία Ζ Ω Η κι εγώ δεν αξίζω;
Τι σου έχω κάνει και με τιμωρείς;
Τόσο πολύ πια με μισείς;

Εγώ σ’ αγαπάω όμως, στο έχω ξαναπεί.
Τι κι αν ανοιχτή μου αφήνεις την πληγή.
Είδες;
Ξέρω εσένα ν’ αγαπώ!
Αυτό δεν είναι αρκετό;
Δεν σου φτάνει για να μου χαμογελάσεις μια φορά;
Κάν’ το και θα σώσεις μια καρδιά!
……..
Μια καρδιά που σταμάτησε να χτυπά.
Άργησες…Μα εσύ τώρα χαμογελάς…
Καλοσύνη σου…