Idy Marcowe

Idy Marcowe



Znaki na niebie przepowiedziały wszystko
Wieczorem rozszalała się wściekła burza
A wilczyca pożarła własne szczenięta
Dwadzieścia trzy sztylety zatopiły się w twoje ciało
Cezarze nie chciałeś słuchać
Nie chciałeś
Nawet twój przyjaciel Brutus
Nawet on
Rzymie, co teraz będzie
Bogowie
Bratnia krew obficie skropiła ziemię
Jaki owoc teraz wyrośnie?
Zakryjmy oczy
O zgrozo
Cezar nie żyje
Wszystko umarło wraz z nim
Wszystko
Marcowe Idy
Krew na dłoniach nędzników
Pierzchli zlęknieni swym czynem
Knuć jednak będą
Twoje miejsce zająć pragną nikczemni
Cezarze a ty leżysz martwy
Szkliste oczy twoje spoglądają tylko w niebo
Bogowie
Ześlijcie karę
Nie godny Rzym, aby trwać skoro pierwszy z pierwszych zamordowany



W.A.B