pod zachodem

zagubiona w labiryncie fałd kory mózgowej
stawiając na wiedzę jak babki na piasku
zapomniałam, że w szkole liczy się człowiek

odliczając metry wściekłymi myślami
w drodze utkałam dom smutkiem i złością
zapominając, że w domu liczy się człowiek

szukając winnych rozbiłam lustra
zadarłam z plastikowym sygnałem telefonu
zapominałam, że w czynach liczy się człowiek

cyklinując kolanami zatopiłam oczy w niebie
namiętnie tworząc z palców warkocze
przypominając sobie kto jest człowiekiem