Trącona

Może mi kiedyś
powie ktoś
dlaczego
taka niezdarna
jestem wciąż

Potykam się
na własnym
skrawku tożsamości
gubiąc puentę
codzienności

Nie mogę znaleźć
drogi do jutra
plącze się
o nogawkę
zaczepione wczoraj

Szarość przyszłą
chcę przegonić
skowronki cudnie
nad głową śpiewają
żurawie już krzyczą