DO POETKI

Z tomiku » WIERSZE Z POD'RÓŻY«


ζζζ彡

DO POETKI


Przez bliźnich opleciona
Emocji uczuć ażurem złotawym
Sławy i niesławy
Ty… marzycielka zamglona
Tęczami odcieni jezior źrenic
Zwiewnych wen wikłana
Dam smutków, zachwytów
Cnot blasków a i przywar cieni
Pajęczyny czule nizasz literami
Mędrca nićmi prawd o życiu
Niczym ros kryształów
Szczęść małych kroplami
Tańczącymi w słońcu porannym
Czułością błękitów
Wierszy ułomnymi wersy
Kruche karmisz dusze
Dostojnie tak… aż pięknie
Nieznośne znosisz katusze

Nieśmiało czasem i ekscent'li'rycznie
Ratując wersy owe od niebytu
A może by po sobie ślad…
Może w pamięć najbliższych…
By w słońcu nie płowiała…
Niezłudną metafor ułudą poisz
Odrobiną zmieszaną z krztą zachwytu
Nieuchronność pragnąc ominąć
By w akcie ostatnim
Grą ambiwalentnej strofy
Wierszowej powiastki życie oswoić
Poznać wielką ciszę
I chłód co przywiewa ze wschodu
Jak pył jaki w przepaść przepaść
Gorejący serca kamień w wodę
Spleść w sobie żywioły
Jak bohater piewca odejść
Na odczuciach pomknąć poetycznie
W niebycie ślad zostawić
Li'te'rycznie



⊰Ҝற$⊱- ……………………… Krzysztof றaria $zarszewski