Szukajac własnego skarbu

My rating

My rating

My rating

My rating

My rating

@Marceli

tak niestety bywa. Następne niestety to to, że nie możemy życia przećwiczyć. Uczymy się dlatego często boleśnie. Nie wszystko też możemy naprawić. Ale...to nie jest powodem, byśmy się na siebie zamykali. W ten sposób skazujesz siebie z góry na niepowodzenia. A uwierz, że takich ja Ty, jest w koło wiele i wielu. To jest ludzkie.
Nie uciekaj w lęki, ale naucz się zdrowego dystansu do wszystkiego.
Nie traktuj każdej porażki jako cofanie się, ale z tym, co się nauczyłeś idź do przodu. Ale bądź już bardziej ostrożny także na siebie samego...popatrz czasami na siebie z dystansu. Każdemu z nas często świat "wali się" i nie potrafimy sobie wyobrazić jak z tym dalej żyć. Ale my naprawdę potrafimy wiele znieść. Ważne, że coś zrozumiałeś. Bierz się w garść. Jeszcze zaświeci i dla Cieb ie słońce. Powodzenia życzę:)

Marceli

witam :)
czasem gdy coś tracimy uświadamiamy sobie że było bardzo ważne dopiero wtedy gdy już tego nie mamy ............

Moja ocena

powinno się przewyciężać starch i nie zaprogramowywać na niepowodzenia...w ten sposób coraz mniej z nas zaufania...coraz bardziej się od siebie oddalamy.

A trzymając miłość leniwie w ręce, można też zasnąc...o miłość należy dbać.
Polecam:)

http://www.youtube.com/watch?v=B5LYQMZTVS0&feature=related

My rating

My rating

My rating

My rating