Wiatr we mnie zamieszkał

author:  Renata Cygan
5.0/5 | 10


Wiatr we mnie zamieszkał niecierpliwy, drżący,
każdy gest niepewny podmuchem podkręca,
mówi: spójrz na gwiazdy,
prosi: dotknij słońca
i wieje przyjaźnie chowając się w rzęsach.

Z rana chłodną bryzą wilgotną od rosy
wypłukuje senne marzenia ze źrenic,
przeciąga się z wdziękiem przeczesując włosy,
gotów na skinienie przyczaja się w sieni.

Wiatr we mnie zamieszkał, serce pcha do bicia,
krew pompuje w żyłach i myśli zaplata.
Gdy po twoim wyjściu leżałam bez życia
pozszywał na nowo, podniósł i połatał.

Nareszcie oddycham oddechem swobodnym
pachnącym nadzieją, co wstecz już nie patrzy.
Wiatr we mnie zamieszkał i otulił modrym
niebem pełnym ciepła.
Ufnym i łagodnym.

R.C. 10.10.2011



 
COMMENTS


My rating

My rating:  

My rating

My rating:  

Dziękuję

Dzięki serdeczne za życzliwość. Pozdrawiam Was wszystkich :))
16.02.2012,  Renata Cygan

Moja ocena

Ciepły wiersz:)
My rating:  

My rating

My rating:  

Moja ocena

świetny:)
My rating:  

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
16.02.2012,  Janina Dudek

My rating

My rating:  

My rating

My rating:  
16.02.2012,  renee