A słowa milkną

słowa biegną nostalgicznie
wzdłuż parkowych ławek
śmieją się prześlicznie

słowa- cykle gotowych rozwiązań
słowa -głowa pełna doznań
zachodzą jak balon pod sam sufit
w fontannie się chłodzą
uciekają pomiędzy alejkami
a starsza pani krzyczy za nimi :
dość z tymi wygłupami !
milkną na chwilę
jakby czekały na zgodę
wypowiedziana słowami wojna faluje niespokojnie
w końcu pani siada
a słowa?
one znikają szczęśliwe nieprzytomnie