Jesteśmy

Jesteśmy tu tylko drogą
chwilą nieznaną i znaną
jednością
i łaską Boską
rozsianą pyłem po wietrze

jesteśmy
jak ziarno w zamieci
drobiną pragnącą zbyt wiele
tarczą na której pomrzemy
i grotem wbity do ziemi

mgiełką co w ludzkiej postaci
szuka cichego schronienia
zachwytu
co nad pochyloną głową
czeka
Twego skinienia