dostarczyciel prawdy

nie wiem czy mam dość
tak mi się zdaje
przemierzam most
na wprost
a jego kraje
jak skraje sukni
podciągam do kostek
byle nóg nie umoczyć..

a przecież może w tych stopach,
które niosą wprost do ust
które kocham
kryje się cała prawda?

wpierw szlocham, bo mokro
bo zimno, ale
gdy już jestem
to jestem prawdziwie
bez całej tych złotych butów
niewygody szytej na miarę

ten most, co przemierzam co rano,
jak dostarczyciel prawdy