Φεβρουάριος

Μερικές μέρες περνάνε έτσι παράξενα
σαν κάποιο τηλεφώνημα
που περίμενες
και δεν έγινε ποτέ.
Είναι τότε που βαθαίνουνε στο δρόμο
οι σκιές,
εκατομμύρια φώτα ανάβουν
και η πόλη υπομένει γρυλίζωντας σπασμωδικά
τη μίζερη ύπαρξή της.

Το κορίτσι στο απέναντι πεζοδρόμιο
δεν φάνηκε απο τότε, κι έτσι
τώρα, το αγόρι που κάποτε υπήρξα
κοιτάζει το κοσμο θυμωμένο
γιατί βλέπει μέσα στους ανθρώπους νεκρά
τα παιδιά που κάποτε υπήρξανε κι αυτοί.

Όσοι αρνήθηκαν στέκονται τώρα
(και ίσως για πάντα)
μόνοι.