Kiedy my tutaj...

Kiedy my tutaj, przy świątecznym stole,
Patrzymy na krewnych twarze wesołe,
Kiedy my tutaj do wieczerzy siadamy…
Kiedy sprawę sobie zdamy?

Gdzieś tam daleko w szerokim świecie
Są ludzie o których nie wiecie.
Których kilometry od rodziny dzielą
I z którą się dziś nie weselą.

Kiedy my tutaj śpiewamy kolędy
Oni na baczność ustawieni w rzędy.
Kiedy my tutaj idziemy na pasterkę,
Oni miast płaszcza, pustynną wkładają panterkę.

I gdzieś na morzach i oceanach gdzie wiatr zimny wieje
W noc wigilijną serce żeglarza bardziej do domu tęsknieje.
Kiedy stoi przy burcie w horyzont wpatrzony,
A statek płynie w kierunek wyznaczony.

Kiedy my tutaj opłatkiem się dzielimy,
Oni przy łóżkach swoich pacjentów spędzają długie godziny.
Kiedy my tutaj życzenia sobie składamy,
Oni wydają kolejnym osobom lek na receptę wpisany.

Są również ludzie, którzy te święta znowu spędzą samotnie,
Czekając na tych, którzy nie wrócą, stojąc noc całą przy oknie.
Bo choć minęło już wiele czasu i woda w rzece wciąż płynie,
i choć ich nie ma, to pamięć w sercu nie zginie.

Kiedy my tutaj zerkamy ukradkiem na puste miejsce przy stole,
Pomyślmy o tych, co są w biedzie, trudzie, mozole.
Kiedy my tutaj radujemy się w rodzinnym uścisku,
Pomyślmy o tych, którym nie jest dane spędzić ten czas przy domowym ognisku.