Iloraz życia
Dzieląc świat na pół
nie zaznasz życia pełni,
pół ty, pół ja, pół my,
tacy zwyczajni i śmiertelni.
Dając siebie tylko pół,
półuśmiechy płodzisz,
nawet tobie jest z tym źle,
w pół słowa wychodzisz.
Wtedy pukają do mnie znów
tamte półprawdy stare
lecz nie chcę przyjąć ich,
bo prawdy pół, to kłamstwo całe.
Tak trwamy już od lat,
a racje toczą boje
i wciąż, każdego dnia,
budujemy paranoje.
Anna Wiencek, Wuppertal 25.08.2010
(mój pierwszy wiersz)
nie zaznasz życia pełni,
pół ty, pół ja, pół my,
tacy zwyczajni i śmiertelni.
Dając siebie tylko pół,
półuśmiechy płodzisz,
nawet tobie jest z tym źle,
w pół słowa wychodzisz.
Wtedy pukają do mnie znów
tamte półprawdy stare
lecz nie chcę przyjąć ich,
bo prawdy pół, to kłamstwo całe.
Tak trwamy już od lat,
a racje toczą boje
i wciąż, każdego dnia,
budujemy paranoje.
Anna Wiencek, Wuppertal 25.08.2010
(mój pierwszy wiersz)
My rating
Moja ocena
przyjrzysty, nieprzegadany- to lubię!Powściagliowy przy okazji. Duża klasa!
My rating
My rating
My rating
:)
Dziękuję za to, ze mnie czytacie. Jestem tutaj nie długo,ale coś czuję, ze zapuszczę korzenie.My rating
Moja ocena
ostatnia zwrotka - bardzo mi się podoba puenta!:)My rating
My rating
My rating
Moja ocena
i to wyszedł nawet wiersz cały ;)Moja ocena
jak na pierwszy wiersz - calkiem ,calkiem wiersz wyszedlMy rating
super metafora
budujemy paranoje.My rating
My rating
My rating
My rating