zostawiłeś po sobie cierń

wyznanie napisane na kamieniu
strumieniem kropli rozmyte
zarosło drzewami
powyginane konary
resztkami wiary łapią chmury

rozsypane okruchy piasku nie zatrzymują stóp
znikają bez słowa z podkulonym ogonem

nic nie jest trwałe
po latach nabiera nowego spojrzenia
pomiędzy pękniętą ciszą a rozdartym krzykiem
myśli oderwane od rdzenia bolą
nie chcą już zawracać wspomnieniem

sznuruję palce nadzieją przeliczanego czasu