WIGILIA W BIAŁCE TATRZANSKIEJ

Stanął stół na środku izby
pięknie wita gości
mimo że już nogi nie te
i stać w kącie prościej

Jak tradycja stara każe
w bieli wystrojony
opłatkami obdaruje
wszystkich zgromadzonych

Pod obrusem sianko leży
cichutko szeleści
że tej nocy o północy
z dala przyjdą wieści

Czujnie strzyże barszcz uszkami
a choinka w rogu
już zapala świateł tysiąc
Maleńkiemu Bogu

Który z ciepłych gestów
niewinny goluśki
kiejby rekawicka
zrodzi się maluśki


Anna L. Zięba 2010