Samotność

Na nieboskłonie
tuż nad horyzontem
świecą błędne ognie
wczorajszych myśli
zagubionych
gdzieś
między
jednym
a drugim
rozważaniem
nad sensem istnienia.
Bo kimże jest człowiek,
który bytem
tu i teraz
coś za
nic przed
bez celu
bez marzenia
żywa klepsydra,
która przesypuje piasek
ziarenkami
świecącego kwarcu
odmierzając chwile
chwile łączone
słoną kroplą
płynącą samotnie
po zszarzałym policzku.
Byt w niebycie
samotność
w świecie ludzi.