spektakl

byłam w przepięknym teatrze
na przeogromnej scenie
nietoperz wisiał pod sufitem
jak jakieś przeznaczenie

aktorzy wyszli pierwsi ubrani
w swoje role
i swiatło podążało okryte niepokojem
muzyka jak za maską
za kluczem wiolinowym
grała dziwną pieśń
co cichła na widowni


aż nagle wiatr się zerwał
szalony wprost z łańcucha
rzucił na deski światło tak jak
się światło rzuca
bim bam dzwon bije z żalem
śmierc długi wlecze płaszcz

i zadrżał teatr nagle
nietoperz martwy spadł