Σφαλισμενα ματια...

Tα μάτια σου σφαλισμένες πόρτες,
από τις κλειδαρότρυπες στάζει η πίκρα.
To κλειδί, τον λαιμό της Λήθης στολίζει .
Κι όταν εκπνέεις χάος, δροσοσταλίδες πόνου εγκλωβίζονται
στα τσακίσματα των χειλιών σου.
Με μουσκεμένο από την υγρασία της λησμονιάς
στόμα, φρέσκια σάρκα ποθείς.
Τοξικά τα φιλιά που μοιράζεις στους καιρούς.
Νεκρούς διαβάτες, μετράς με οδυρμούς
σ’ εκείνα τα μονοπάτια που χάραξαν τα δάκρυα
στο μάγουλο σου.