Biedny tato...

Upadłeś...nie możesz się podnieść,
wyciągasz rękę i patrzysz błagalnie
czy Ci pomogę,
tak błagalnie jak"ona"wtedy i ja.
Pomogę-oczywiście że tak
bo mi Ciebie mimo wszystko żal.
Minęły dni Twojej"siły"...
i czas nam tak nie miły.
Serce nie bije już alarmu trwogi,
litości nutą się odzywa
choć złe obrazy odkrywa kiedy...
Nie umiałeś ulitować się wtedy...
Ja się dziś nad Tobą lituję,
pomogę Ci wstać...ale to wszystko
bo niestety prócz litości nic wiącej
do Ciebie nie czuję.
J.D.