ενα...δυο...τρια...

5.0/5 | 1


Καθισμένη στο πιο ψηλό
Σκαλοπάτι.
Μόνο λίγα εκατοστά πάνω από το
Έδαφος.
Σκόνη χορεύει μπροστά στα μάτια μου
Αγκαλιασμένη με ηλιαχτίδες.
Κι εγώ μετρώ τα βήματα.

Ένα, δύο, τρία…

Ξανά και ξανά…μέχρι να ζαλιστώ.

Δοσμένη σ’ έναν παράξενο χορό.

Ορχήστρα οι στιγμές…

Πως όλα ξέπνοα αγκαλιάζονται μέσα μου
Δεν κατάλαβα.
Στοιβαγμένα στο πατάρι της ψυχής μου
Ξεχασμένα.
Κάποια σκεπασμένα με το πανί της Άρνησης.

Ένα, δύο, τρία…

Δεν άκουσα το σύρσιμο του πόνου.
Ήταν τα χειροκροτήματα που σκέπαζαν τους
Λυγμούς, τις κραυγές…
Πως όλα ακίνητα, άλλοτε θησαυροί,
τώρα σαν μαρμάρινοι τάφοι,
Γεμίζουν τ’ αμπάρι του μυαλού μου…

Ένα, δύο, τρία…

Ξέφρενος χορός…

Θρύψαλα σκόνης ντύνουν τις ηλιαχτίδες…

Πως όλα μέσα μου ριγούν
Δεν αντιλήφθηκα,
Θόλωνε το βλέμμα μου από το χαμόγελο σου.
Παγωμένο τώρα πια,
κείτεται στο μπουντρούμι της καρδιάς μου.

Ένα, δύο, τρία…



 
COMMENTS


My rating

My rating: