Ληγμένες σχέσεις

Ο γείτονας έβγαλε πάλι στο μπαλκόνι τον κάκτο του.
Ένα σπουργίτι ακούμπησε τα ποδαράκια του στο πρεβάζι .
Η γροθιά ατρόμητη πάνω στο τραπέζι.
Ένα βογγητό ήρθε από την κρεβατοκάμαρα.
Η γιαγιά ακουμπά σε έναν στύλο της Δέη για να ξαποστάσει.
Δένει έναν κόμπο στο μαντήλι της και ξεμακραίνει.
Η χύτρα σφυρίζει στην κουζίνα πως το φαγητό είναι σχεδόν έτοιμο.
Σουτζουκάκια με κάρδαμο, μαύρο πιπέρι και μια τζούρα γαρύφαλλο.
Το κρασί παγώνει στο ψυγείο, η σαλάτα περιττή.
Σήμερα, θα έχει μόνο πρωτεΐνη και υδατάνθρακες
Η γροθιά ατρόμητη πάνω στο τραπέζι.
Το σαλόνι γέμισε «μπρουτάλ» εικόνες.
Οι τοίχοι του διαμερίσματος δάκρυσαν, υγρασία από τους υδρατμούς της χύτρας
είπε ο γείτονας.
Τα στόρια στα παραθυρόφυλλα κατέβηκαν.
Στο απέναντι πεζοδρόμιο, ο άστεγος σκύλος έχει βουτήξει μέσα στον κάδο και ψάχνει λιχουδιές.
Ο κάκτος στέκει ώρα μόνος του στο μπαλκόνι . Τεντώνει τ’ αγκάθια του κάτω από τον ήλιο
για να ρουφήξουν το φως, μπας και γίνουν τρυφερά άνθη.
Γίνονται άνθη τα αγκάθια; Γίνεται η μαύρη ψυχή γαλήνιο λιμάνι;
Πίσω από τα στόρια ακούστηκε ένας λυγμός και μετά σιωπή.
Δεν τολμά ο φοβισμένος να υψώσει τη φωνή του στον ατρόμητο.
Ο γείτονας βγήκε στο μπαλκόνι και μάζεψε τον κάκτο.
Τα αγκάθια ήταν ακόμη αγκάθια, η μαύρη ψυχή ακόμη μαύρη.
Ο μόνος κερδισμένος, ο άστεγος σκύλος, που μέσα στον κάδο βρήκε ένα κότσι από μοσχάρι.
Ο άστεγος σκύλος πάντα θα βρει κάτι να φάει , δεν πονώ για αυτόν.
Μα με πονά η άστεγη ψυχή, που κοιμάται πάντα νηστικιά.
Όλα μοιάζουν απλά και καθημερινά.
Μια γειτονιά, ένα σπουργίτι που αναζητά ψίχουλα στα πρεβάζια, μια γριούλα με μαύρο μαντήλι, ένα άστεγο σκυλί. Ένα διαμέρισμα, μιαν ατρόμητη γροθιά και μια χύτρα σουτζουκάκια, με κάρδαμο, μαύρο πιπέρι και μια τζούρα από γαρύφαλλο. Α! ξέχασα. Κι ένας κάκτος…

Όλα μοιάζουν απλά και καθημερινά, στις ληγμένες σχέσεις.