Μικρή κλοπή

Σε δράματος αγώνισμα εισήλθα με ορμή

της έκφρασης το ερώτημα δεν έχει απαντηθεί.

Ανέτοιμος στη γνώρισμα του εξόχου ποιητή

που είχε μέγα χάρισμα να μην το απαρνηθεί.


Τα γκέμια τα αιώνια κρατώ με προσοχή

η κάθε λέξη στόλισμα ματώνει την ψυχή.

Στα όρια της τύφλωσης η μούσα με καλεί

στα πρόθυρα διάλογου το χάος κ η δομή.


Το ένστικτο ή ενόραση αυτό που μ οδηγεί

μα πιο πολύ οι στίχοι σου που μ έδωσαν πνοή

που 10 χρόνια κράτησα για δύσκολη στιγμή

και η ανάγκη γέννησε μα πιο πολύ εσύ..


Διάλειμμα στη σκέψη μου η τρίτη η στροφή

για ποιητή σας μίλησα που δεν αυτοκτονεί

κ ας έμειναν οι σκέψεις του για χρόνια στη σιωπή

επίκαιρο τον έκαμε η μοίρα η τραγική.


Πιστόλι όταν τράβηξε εσφράγισε εποχή

οι μιμητές ατέλειωτοι,γραφή μοναδική.

Το μήνυμα που έδωσε με αίμα στο χαρτί

φυλώ σαν διαθήκη μου σε χάρτινο κουτί.


Να λησμονώ τις νύχτες μας που ήμασταν μαζί

τυχαία σου απάντησα μα γνώριζα γιατί

μόνο για σένα άξιζε που ήρθα στη ζωή

Μαρία έτσι αισθάνομαι κ αυτή η μικρή κλοπή


στον Έρωτα οφείλεται σαν ένιωσες κ εσύ

πως έχανες για πάντοτε τον ύψιστο Κωστή..